Hoe een angststoornis invloed op het mama zijn heeft

Dit blog is geschreven door mama gastblogger Myriam.

En toen was ik ineens mama.
Mama van een klein jongentje genaamd Joey.

3 maanden lang vervul ik alweer de rol van moeder, de persoon waar hij afhankelijk van is, waar hij op steunt, leunt, troost bij zoekt en bovenal liefde en warmte van wil ontvangen.

Ik vervul deze rol met volle glorie en heb het gevoel dat deze rol me op het lijf is geschreven.

Maar zo zag ik dat een aantal jaar geleden nog niet.

De diagnose angststoornis

10 jaar geleden werd er een angststoornis bij me gediagnosticeerd. Ik ben door een hele moeilijke tijd heen gegaan met veel therapie en uiteindelijk medicatie.
Toendertijd had ik toch nooit gedacht dat ik het ooit aan zou kunnen om voor een baby te kunnen zorgen.

De wens was er wel maar ik zat in zo’n moeilijke situatie met angsten en daarbovenop nog eens schulden dat het gewoon ondenkbaar was.

Maar na jaren lang intensieve therapie, goede begeleiding, hulp en medicatie sta ik nu hier. Mama van Joey, m’n eigen gezinnetje.

Ondersteuning tijdens de zwangerschap

Tijdens mijn zwangerschap heb ik hele fijne ondersteuning gekregen van de pop poli. Ik had wekelijks gesprekken en volgde een cursus samen met andere new time mama’s met psychische klachten.
Nog steeds wordt ik ondersteund door de pop poli en komt er elke twee weken iemand bij me om ons gezin de goede weg op te helpen.

Dat ik een angststoornis heb, daar heb ik inmiddels mee leren leven. De medicijnen zorgen ervoor dat het niet de overhand krijgt en de therapie zorgt ervoor dat ik steeds meer inzichten krijg en zo steeds beter weet wat mijn behoeften zijn.
Ik ga er dus niet vanuit dat het ooit helemaal weg zal gaan.. Dus moet ik wel een manier vinden om er mee te leren leven.

Ik was wel bang hoor, toen ik zwanger raakte. Wat gaan die hormonen allemaal met m’n psyche doen!? En kan ik dat wel? Een baby opvoeden? Wat nou als ik een postnatale depressie krijg?

Tijdens mijn zwangerschap voelde ik me fantastisch! Natuurlijk had ik wel eens mindere dagen maar de zwangerschaps hormonen waren een soort cocktail voor mij waar ik me super lekker op voelde.

De bevalling van Joey

De bevalling heeft bijna 3 dagen geduurd en was super zwaar maar ik kijk er op terug als de mooiste dag van m’n leven! Niks traumatisch aan.. En dat terwijl ik er zo tegenop zag..

Bang voor de paniek die mogelijk kon komen.

Pijn, vermoeidheid en prikkels zijn een voedingsbodem voor paniekaanvallen bij mij.

Maar dat bleef uit, en dat geeft me een goed gevoel. Blijkbaar kan ik door zulke heftige pijnen komen zonder dat de angststoornis erbij komt. Ik kan meer aan dan ik dacht.

De eerste paar dagen na de bevalling begaf ik me op een roze wolk, de oerkracht die ik voelde tijdens de bevalling vond ik fantastisch. De bijkomende adrenaline gaf mij een boost en maakte dat ik in een soort roes zat. De hele wereld om me heen bestond even niet.

Al vrij snel in de kraam week raakte ik vermoeid, oververmoeid zelfs en enorm overprikkeld. Ik kreeg last van hartkloppingen, oorsuizen en nare gedachten. Daarnaast voelde ik me steeds onzekerder worden over mijn rol als moeder en begon ik dus meer last te krijgen van de angststoornis.

Gelukkig heb ik een dijk van een man naast me staan en in die week een fantastische kraamhulp. Een must voor mij, een vangnet en houvast waar ik op terug kan vallen.

Om met mijn angststoornis te kunnen leven leef ik vrij gestructureerd en als er iets wat je niet kan, zeker in het begin is gestructureerd leven met een baby. Gestructureerd leven was en is mijn volgende uitdaging. Als ik even denk hem door te hebben en voor m’n gevoel een regelmaat heb ontwikkeld verandert er weer wat voor hem. Dan staat de hele boel weer op z’n kop. Leren loslaten.. Daar ben ik inmiddels wel achter. Oh, zijn lachjes maken ook veel goed trouwens!

De eerste dag alleen met mijn baby

Wat ik heel erg eng vond en als een berg tegen op zag was het moment dat ik de zorg alleen zou moeten dragen wanneer mijn man weer aan het werk zou gaan. Ik voelde me zo onzeker als moeder zijnde dat ik enorm twijfelde aan mezelf en m’n angsten enorm vergroot werden.

Achteraf gezien was de dag dat m’n man weer aan het werk ging het beste voor mij. Ik moest wel en ik kon het ook!

Moeder zijn met een angststoornis betekent jezelf goed in de gaten houden, tijdig aan de bel trekken op pittige dagen en tijd voor jezelf nemen. Vind ik nog heel moeilijk om te doen maar ik merk ook als ik het wel doe ik daardoor een betere mama ben voor Joey.

De angststoornis heeft gelukkig niet de overhand gekregen maar ligt altijd een beetje op de loer. Maar, ik heb geweldige hulp erbij en daarnaast heb ik genoeg vertrouwen in mezelf en voel me oprecht een goede moeder, ik kan het gewoon!

Wil jij Myriam blijven volgen? Dat kan op haar eigen instagram @mamaenzo

#angststoornis #mamaworden #omgaanmeteenangstoornis #hechting #goedvoelen #genieten #balans #ontspannenouderschap #liefde #moeder #zwanger #zwangerschap #baby #mama #huidophuid #mamablogger #mamaexpert #voorjezelfzorgen #blog #mamaplatform #zelfzorg #echteverhalen #consequent #hulpvoormoeders #consequentzijn #invloedvananderen #mindset #zelfliefde #kenjekind #moederliefde