Hou je meteen van je kindje de seconde nadat je je bevalling hebt overleefd?

Ik kan je eerlijk vertellen dat ik vooral even moest bij komen. Mijn lichaam  was nog helemaal aan het natrillen van de inspanning. Los van dat je ook nog ‘even’ niet zo heel romantisch een placenta eruit moet krijgen. Dan vergeet je in het heetst van de ‘strijd’ de bevalling even. Ja die placenta moet er uit. Al dan niet met een oxytocine spuit om die placenta ook los te krijgen. Bij de eerste wist ik niet beter, dus prima. Zet die spuit maar, de navelstreng was ook zo kort dat het zeker niet fijn voelde.

Bij de tweede wilde ik wachten, wachten totdat de placenta zeker weten niet los zou raken uit zichzelf. 

Maar wow wat was ik trots op mijzelf en mijn vriend dat we dit samen maar mooi voor elkaar hebben gekregen. Hét kind, onze dochter, is niet blijven zitten en staart ons nu enigszins wat glazig aan!

Dus nee, niet de seconde maar ik denk een halve minuut daarna kon ik mijn ogen niet van dit kleine mooie wezentje in mijn armen af houden. Een beetje glibberig dit klein ding en het voelde wat onwennig.. maar nu ging het dan echt beginnen.

Lichte paniek, je bent opeens ouders.

Je denkt dan, zo moeilijk kan het ouderschap toch niet zijn? Beetje poepluiers verschonen, melk erin en slapen doen ze toch ook wel? Uh.. o ja, huilen doen ze ook om aan te geven dat ze iets willen. In het begin is het dus een van de drie voorgenoemde dingen en jij als nieuwbakken ouder mag raden welke.

Dan ben je die eerste nacht alleen..

met een mini mensje in een wiegje naast je bed.. die opeens begint over te geven. Oh no.. heeft de kraamzorg of verloskundige hier iets over gezegd? Wat nu dan? Kalm blijven.. bellen? Het mensje blijft ademen en lijkt er zelf niet zoveel last van te hebben. Dus we kiezen ervoor om als een soort van haviken boven het wiegje te blijven hangen en af te wachten.

Niets bijzonders.. zegt de kraamzorg de volgende ochtend tijdens het ontbijtje. Het is gewoon nog wat vruchtwater. Heel normaal. Check, die mededeling hadden we blijkbaar dus gemist ergens op die roze wolk..

Dit is inmiddels alweer ruim drie jaar geleden. Maar die eerste nacht met je baby zal je altijd bij blijven. Ik hoop dat jij hier fijne herinneringen aan hebt. Wil je ze met me delen, vind ik leuk! Stuur me een berichtje via instagram

Gerelateerde Artikelen

Angst voor de bevalling en onderzoek hiernaar

In de afgelopen jaren is steeds meer aandacht gekomen voor de impact van psychische klachten van de (aanstaande) moeder op haar zwangerschap, bevalling en kraamtijd. Er is steeds meer consensus dat thema’s als zwangerschap en bevalling vaak zowel positieve als negatieve emoties oproepen en dat dit ook voor de meeste vrouwen prima kan samengaan.
Helaas is er een subgroep van zwangere vrouwen die in ernstige mate angst ervaart voor de bevalling, zodanig dat dit niet alleen invloed heeft op hun emotionele ervaring tijdens de zwangerschap en in aanloop naar de bevalling, maar zelfs ook de bevalling zelf kan beïnvloeden. Aandacht en wetenschappelijk onderzoek om deze angsten nog beter te begrijpen en te kunnen behandelen zijn belangrijk. Vanuit Haaglanden Medisch Centrum is een multidisciplinair onderzoek gestart naar hoe zwangere vrouwen hun toekomstige bevalling beleven. En er worden nog deelnemers gezocht! Ben jij of ken jij iemand die zwanger is en mee wil doen? Mail naar bevalangst@haaglandenmc.nl of contact ons via @onderzoekbevalangst.

Mijn passie voor geboortetrauma (en herstel daarvan!)

Ik voel iedere dag sterker wat mijn missie is: dat geboortetrauma gezien, erkend en behandeld wordt. Er zijn zoveel moeders waarbij dit niet gezien is. Ik zie en spreek ze dagelijks. Als ik vertel wat ik doe dan roept het al snel emoties op over hun eigen bevalling. En emoties niks mis mee, mooi juist. Maar jaren met intens verdriet over je zwangerschap en bevalling rondlopen dat is gewoon echt niet nodig! Dus kies voor jezelf!

Keuze: Thuisbevallen

Sta jij op het punt om de keus te maken? Stop je kop dan niet in het zand. Stel je voor waar en hoe je zou kunnen bevallen. Waar ontspan jij het beste? Kun je het meest op jezelf focussen? Waar kan jouw partner je het beste ondersteunen?

Er wordt zoveel gezegd over bevallen, maar wat wil jij?

Bevallen is niet zo ingewikkeld. Elke vrouw kan het immers toch? Er wordt van alles gezegd over bevallen, iedereen heeft een mening. Dat maakt het ingewikkeld.
Al die informatie. Ik ben niet tegen informatie hoor, een klein beetje kan geen kwaad. Er is maar één bron van informatie die er écht toe doet. Je voelt hem al aankomen. Die bron, degene die alles weet over bevallen? Dat ben jij! De (aanstaande) moeder.