Leren van je kinderen

Wat ik mag leren van mijn lieve kind, mijn dochter..

Met rode wangen en waterige oogjes kijk ze me aan en zegt;
Mama ik heb je zo nodig!

Ik neem je mee naar 2 weken geleden.
Een moment waarop ik een mooi inzicht heb mogen ontvangen van mijn lieve dochter Ella.

Onze lieve en mooie dochter van 6 jaar kwam op maandag uit school met flinke wilde ‘manen’ en een ‘zoekende’ blik in haar ogen. Het was haar eerste schooldag na een week quarantaine.

Als snel merk ik dat niks goed is wat ik, haar broertje en zus zeggen, alles moet anders. Ze duwt en trekt aan me. Letterlijk en figuurlijk. Ze is boos en verdrietig tegelijk.

Gemengde emoties

Zelf heb ik het druk. Druk met coaching in mijn praktijk, druk met alles wat mij bezig houd door onze 3 kinderen, het huishouden en alle andere ballen die ik hoog houd.
Ik voel me na een aantal gebroken nachten niet heel fit en ik merk dat haar geduw en getrek heel wat energie van mij kost.

Ik voel me steeds meer geïrriteerd en ik kan weinig verdragen, laat staan haar BRUL gedrag op dit moment.

Ze moppert op mij, kan geen speelgoed delen, ze verbetert iedereen om haar heen en ze wilt uitblinken in alles wat zij doet, terwijl de andere kinderen alleen maar gezellig willen spelen en snappen niks van haar gedrag.

Ze huilt, en ze is héél boos en het wordt er niet gezelliger door.

Ik merk dat ik mij steeds meer voel opvlammen van binnen. Ik heb de neiging om het uit te schreeuwen. Ik wil dat ze ermee stopt! Ik wil dat ze rustig en lief is tegen haar broertje en zus en tegen mij, maar vooral tegen haarzelf.

Jah, ik doe het nog altijd het beste op rust en harmonie thuis 😉

Ik weet dat boos worden averechts werkt en toch ben ik niet ver verwijderd van een ‘flip-moment’ (Zo noem ik het maar even).

Mijn emoties gaan sky high en zijn voelbaar in mijn hele lijf.
Het is niet meer te stoppen en ik besluit het toe te laten.

Ik laat mijn emoties toe zonder boos te worden.
Ik voel wat ik voel en ik onderzoek nieuwsgierig wat er binnen in mij leeft.

Door de drukte van de kinderen thuis kom ik niet veel verder dan te erkennen dat ik en mijn lieve dochter ons wankel voelen. Ik besluit het avondeten te maken en hoop dat de rust snel zal terugkeren. Want ooo wat word ik daar altijd direct gelukkig van…

Ik besluit ze die dag alle 3 op tijd naar bed te brengen. 1 uur nadat ze alle 3 heerlijk liggen te slapen besluit ik Ella nog even een extra lief kusje te geven.
Ze heeft het nodig voel ik..
Ze voelt mijn kus op haar voorhoofd..
Ze kijkt me aan met haar rode blosjes op haar wangen, en met waterige ogen zegt ze; Mama ik heb je nodig, lieve mama, ik heb je zo nodig.. en valt meteen weer weg in een diepe slaap.

Slik!

Ik loop van haar kamer en ineens weet ik het weer.
Ik voel een traan over mijn wang rollen en ik word overspoeld door een warm gevoel van liefde en dankbaarheid.

Ik was ‘het’ even kwijt door mijn ‘druk’ zijn, mij ‘moe’ voelen en daardoor voor mijn gevoel op ‘standje overleven’ staan.

Het is niet alleen het druk zijn en weinig slaap waardoor ik mij wankel voel. Het is eigenlijk zoveel meer.

Hier komt ie..

Veranderingen en afscheid nemen

Ons jongste zoontje wordt in juni 4 jaar en gaat naar school toe.
Ik heb hier ongelooflijk veel moeite mee. Het gaat hand in hand met een traan en een lach. De gedachte dat ik na 8 jaar geen kind meer thuis heb overdag vind ik nogal wat. Als deze gedachte in mijn hoofd rond dwarrelt voel ik een storm van emoties opkomen maar slik het vaak weer weg. Het voelt aan als ‘in stilte huilen’. Ik ben bang dat wanneer ik het toelaat ik niet meer kan stoppen met huilen 😉

Mijn lieve Ella, zo gevoelig als ze is voelt dit en door haar BRUL gedrag duwt ze bij mij een knopje in wat in de eerste instantie als irritant voelt.

Maar wat ze mij laat zien met al haar liefde en enorme puurheid is dat ik weer even terug mag naar ‘de basis’. Naar het ‘zijn’. Naar mijzelf.

Wij, ons, elkaar, jij & ik, ik & jij, de liefde en alles wat hierin voor ons belangrijk is.

Ze laat mij het meest belangrijke inzien, oftewel ze zet een grote spiegel voor mij neer. Ik mag erin kijken al wil ik het niet altijd.

“Als er iets in je leeft lieve mama, laat het er zijn. Ik wil dat je jezelf bent.
Want als ik boos ben dan voel ik wat jij voelt.

Als ik boos ben, dan heb ik jou nodig, net zoals jij jezelf nodig hebt.
Ik wil dat je even uit de drukte stapt en jezelf en mij hoort, voelt en ziet”.

Een mooiere boodschap kan ze mij nu niet geven.
Dankjewel lieve Ella…

Ik, Delina, moeder van 3 lieve kinderen, 41 jaar en Mindfulness Coach die nota bene Moeders begeleid in hun leven met alle uitdagingen met haar jonge kinderen zou toch moeten weten hoe het allemaal werkt?
Voor iedereen geldt dat het moederschap een mooie reis is met waardevolle uitdagingen. Wanneer je je hiervoor open stelt ben je bereid te leren van je grootste leermeesters. Namelijk je kind(eren).

Liefs,
Delina