Mijn passie voor geboortetrauma (en herstel daarvan!)

Ik had gisteren een relaxte, gezellige dag. Ik moet vaak nogal veel van mezelf, maar gisteren hoefde dat eens niet. Fijn! Wat me enigszins verdrietig maakte, is een vrouw die ik zag toen ik naar een programma over bevallen zat te kijken. Ze had een traumatische bevalling gehad en was hiervoor naar de huisarts geweest. Vervolgens moest ze enige tijd wachten op de hulp van een psycholoog en dat kan echt anders!

Met een gebroken been hoef je toch ook geen weken te wachten tot ze in het ziekenhuis tijd hebben om het in te gipsen?!!

De persoonlijke missie van Chantal Jansen

Ik voel hierdoor iedere dag sterker wat mijn missie is: dat geboortetrauma gezien, erkend en behandeld wordt. Er zijn zoveel moeders waarbij dit niet gezien is. Ik zie en spreek ze dagelijks. Als ik vertel wat ik doe dan roept het al snel emoties op over hun eigen bevalling. En emoties niks mis mee, mooi juist. Maar jaren met intens verdriet over je zwangerschap en bevalling rondlopen dat is gewoon echt niet nodig! Dus kies voor jezelf!

Realiseer je vooral wat voor een aardverschuiving moeder worden is.

Ik heb een hekel aan het woord ‘moeten’, maar ik vind oprecht dat we hier veel meer aandacht voor zouden moeten hebben. Dit berichte postte ik onlangs op Facebook en Instagram. Ik werk zelf al jaren in de wereld van de psychiatrie en psychologie. Al mijn ervaring in deze branche maakte me bewust van wat er nu echt toe doet. Daarom ben ik onlangs gestart met mijn eigen praktijk Vita Affectum. Mijn aanbod hierin is perfect afgestemd op hechting tussen moeder en kind. Geboorte is het meest bepalend voor je ontwikkeling en gezondheid. Vandaar dat het wat mij betreft logisch is aandacht te hebben voor je begin, voor ieders begin.

Voorbereiden op je bevalling

Bevallen daar stel je je wel enigszins op in, je weet dat het pijn kan doen. Vaak bereiden we ons daar ook alleen maar ‘technisch’ op voor, maar emotioneel gezien nauwelijks. Je brein staat in de zwangerschap optimaal open voor wat alle experts je vertellen, maar uiteindelijk is het hierin het mooiste als je kunt vertrouwen op je eigen emotionele kracht.

Als je bevalling bijvoorbeeld eindigt in een spoedkeizersnede dan kun je het gevoel hebben gefaald te hebben. Dat kan een overheersend gevoel zijn, wat je belemmert in het kunnen genieten van je kindje. Verder hoor je vaak dat moeder en kind gescheiden worden na de geboorte. Dat heeft voor beide heel veel impact. Moeders willen zo graag de rust en de ruimte om kennis te kunnen maken met hun kindje. Helaas lukt het ze na een bevalling vaak niet om dat aan te geven.

Een bevalling is nu eenmaal een soort van rollercoaster waarin je meegesleurd wordt.

De kraamtijd en daarna is een prachtige tijd! Maar al te vaak ook geen roze wolk: veel bezoek als je net een topprestatie geleverd hebt, pijnlijke stuwing een paar dagen na de bevalling. En het kraamverband is niet aan te slepen, want je loopt leeg als een vergiet. Je hechtingen zitten in de weg. Je hebt vaak slaaptekort en natuurlijk een kindje wat veel aandacht en zorg vraagt.

Wat heb je nodig na een bevalling?

Het is waardevol om je die vraag van tevoren te stellen. Oxytocine is bij uitstek het hechtings- en liefdeshormoon. Door de verschillende interventies voor, tijdens en na de bevalling stroomt de oxytocine minder rijkelijk dan dat zou kunnen en nodig is. Hierdoor kan zelfs de bevalling stagneren.

Het is zo ontzettend belangrijk, dat je de rust en ruimte krijgt om te herstellen.

Om vooral je te kunnen verbinden met je kindje. Dat je mensen hebt die er voor je zijn, luisteren naar je zonder te (ver)oordelen en een pan soep voor je klaar maken, zodat je niet hoeft te koken. Ik zag in de loop der jaren als praktijkondersteuner huisarts geestelijke gezondheidszorg heel veel moeders voorbij komen met klachten, die ik toen nog niet herkende als geboortetrauma.

Wat houdt dat trauma in?

Een trauma wil zeggen dat je met negatieve gevoelens terugkijkt op de periode van conceptie, zwangerschap, bevalling, kraamtijd of daarna. Een aantal van deze moeders ervaarden stress, raakten overbelast en kregen bijvoorbeeld te maken met angst of depressieve klachten, waardoor ze onder meer vastliepen in hun werk.

We gaan dan in de hulpverlening dit vaak labelen zonder te erkennen dat er sprake is van een geboortetrauma. Wat daarbij gebeurt is, dat het werkbrein (prefrontale cortex) wat al overbelast is nog meer overbelast raakt. Het trauma blijft daaronder nog steeds opgeslagen liggen. Ik gebruik in mijn werk vaak de metafoor, dat je van een ingestort huis ook niet begint met het dak te repareren. Je start bij het fundament. En dat fundament is de geboorte, die van jezelf of je kindje.

Traumatherapie van Brun Kuipers

De traumatherapie ontwikkelt door Brun Kuipers van De Geboortespecialist pakt dit trauma wel aan, op een hele vriendelijke manier. Deze methode is tevens wetenschappelijk onderbouwd. Er hoeft niet te worden herbeleefd en behalve vermoeidheid na een herstelgesprek zijn er weinig nadelen te noemen. Je komt meer in verbinding met jezelf. En de zelfwaardering, die aangetast kan zijn door gebeurtenissen rondom geboorte, herstelt zich ook. Want uiteindelijk gaat het niet om alles rationaliseren, maar om te leren vertrouwen op je moederbrein. Voor ieder kindje ligt er een moederprogramma klaar, geboortetrauma consulenten dragen eraan bij dit op en top te laten functioneren. Ik heb mijn opleiding tot geboortetrauma consulent onlangs succesvol afgerond.

Wat is een lichaamsgeheugen?

Wat zo wonderlijk is, is dat ons lichaam alles wat we meemaken opslaat. Dat noemen we het lichaamsgeheugen en dat geldt voor zowel baby’s als volwassenen. Trauma werkt niet alleen door op psychisch niveau, maar ook lichamelijk. Het mooiste aan deze therapie vind ik trouwens, dat een moeder zelf verbindingen gaat leggen tussen toen en nu. De antwoorden liggen in haarzelf en niet bij de therapeut.

Ik heb al mooie resultaten mogen zien van de geboortetrauma therapie en kan niet wachten hier nog meer mee aan de slag te gaan. Ik voel zo’n ontzettende drive om hiermee te werken!

Wat is mijn persoonlijke motivatie rondom geboortetrauma?

Ik ben zelf moeder van drie prachtige zonen. De oudste is 8 jaar. Ik heb alweer enige jaren ervaring in het moederschap. Iets wat ik graag zo goed mogelijk wil doen, maar wat niet altijd perfect gaat. Ikzelf heb geen gemakkelijke bevallingen gehad. Ik vermoed dat ik met de kennis van nu daar heel anders in gestaan zou hebben. Ondanks dat het allemaal niet zo gemakkelijk ging, gaf ik na het bevallen wel de ruimte aan mijn emoties en droeg het borstvoeding geven er onder andere aan bij, dat ik kon en kan vertrouwen op mijn moederlijke intuïtie.

Waar ik me herinner vroeger toen ik een jaar of 6 oud was niet te kunnen kiezen tussen verschillende knuffels (ik mocht er eentje uitzoeken van mijn moeder en ging er uiteindelijk met twee weg) durf ik nu vrijwel altijd te vertrouwen op mijn (moederlijke) intuïtie.

Daar wil ik andere moeders ook sterker in laten worden, want moeder zijn dat heb jij in je!!

Check Vita Affectum op Instagram of maak connectie met mij hier op het platform, leuk als je me volgt!

Chantal Jansen