Welpje en het verdwenen zonnetje, een kinderboek met een missie.

Ze werd gezien als het vrolijke meisje, het meisje dat altijd lachte. Dat deed ze ook, lachen, totdat ze niet meer kon… Totdat haar bom barstte en ze opeens uit het niets heel erg boos kon worden. Haar emoties vlogen van boosheid naar schuld en via schaamte naar verdriet. Ze kwam bij me en probeerde nog steeds dat vrolijke meisje te zijn. Haar schouders hoog, om de last van al die weggestopte gevoelens te dragen. Toen we samen op onderzoek uit gingen in haar gevoelswereld kwamen we bakken vol met weerstand tegen. Weerstand en oordelen. Oordelen over boosheid en verdriet, want die gevoelens waren naar haar idee niet goed en niet goed betekent fout. Zo jong nog, net 7 jaar. Nu al zo’n muur opgebouwd en goed in het wegstoppen van moeilijke gevoelens.

Gevoelens van kinderen

En zij niet alleen. Ik zag het in de kinderen die ik mocht helpen in mijn praktijk. Ik zag het bij de volwassenen om mij heen en ik herkende het in het meisje dat ik zelf ben geweest. Ik werd door dit thema getriggerd, want hoe kan het toch dat velen van ons al zo jong het idee hebben gekregen dat we moeilijke gevoelens moeten maskeren? Dat we ze moeten verstoppen achter een glimlach en onszelf gaan trainen in het net doen alsof we ons goed voelen. Het begon me op te vallen dat de maatschappij zo is ingericht: dat mensen het over zwak hebben of zelfs over ‘breken’ als iemand dapper en moedig zijn gevoelens uit. Dat we ervan schrikken als iemand op de vraag hoe het gaat, opeens niet de afgesproken ‘goed’ zegt maar opeens eerlijk en open deelt dat het op dat moment helemaal niet zo lekker gaat. Ik vond het tijd voor verandering. Hoog tijd. Daarom schreef ik het kinderboek Welpje en het verdwenen zonnetje.

Het verhaal van welpje

Een verhaal over een leeuwtje met een zonnetje boven zijn hoofd. Welpje is gelukkig en blij. Totdat er opeens dingen veranderen in zijn leven. Wat moet hij daar nou van vinden? Zijn ouders vinden de veranderingen geweldig en dus vindt Welpje dat hij ook blij zou moeten zijn. Maar hij voelt opeens van alles, allemaal vervelende kriebels in zijn buik. Gevoelens die hij nog niet eerder heeft gevoeld. Hij wil het zonnetje in huis blijven en dus moeten de moeilijke gevoelens weg. Hij besluit ze te verstoppen onder stenen. Dat gaat natuurlijk niet goed, er verschijnen wolkjes boven zijn hoofd. De moeilijke gevoelens stapelen zich in hoog tempo op, de stapel stenen in zijn kamer ook. Op een gegeven moment is het zonnetje boven zijn hoofd niet meer te zien en is hij doodmoe. Logisch ook, want van net doen alsof moeilijke gevoelens er niet zijn, daar word je ook heel moe van…

Gelukkig komt Welpje een wijze vriend tegen die hem leert dat gevoelens de ruimte mogen krijgen. Ook als ze akelig voelen. Hij leert dat alle gevoelens er mogen zijn, dat je iets van ze kan leren en dat het belangrijk is ze te voelen, uiten én delen. Een wijze les voor jong en oud.

Zo kwam Welpje tot stand

Het is waanzinnig om terug te kijken op Welpjes avontuur voor zover. Het avontuur dat begon met de eerste letters op papier, heel veel testlezers en nieuwe versies. Naar eindelijk de juiste illustrator vinden en met haar, Carmen Groenefelt, het boek tot leven te zien komen en uit te brengen. Om vervolgens te zien hoe Welpje kinderen en ouders raakt, steun geeft en helpt het samen over het uiten van gevoelens te hebben. Terug horen dat kinderen elkaar op verdrietige momenten helpen herinneren dat ze zich niet in hoeven te houden en mogen huilen. Of dat ze zich herkennen in Welpje en hun ouders opeens vertellen over hun eigen wolkjes, omdat ze eindelijk een manier hebben gevonden om te kunnen delen wat ze van binnen voelen. Dat is goud, méér dan goud.

Waar kun je Welpje tegenkomen?

Welpje is inmiddels mijn maatje en in mijn praktijk is hij letterlijk mijn assistent. Niet alleen zijn boek helpt de kinderen leren over hun gevoelens, ook zijn handpop is in veel sessies aanwezig om het voor de kinderen laagdrempeliger te maken om over thema’s te praten die confronterend kunnen zijn. Zijn vriendenkring breidt zich flink uit en wat ben ik daar trots op. Welpje is een vriendje voor elk kind dat weleens worstelt met gevoelens en voor ieder gezin dat het belangrijk vindt dat gevoelens de ruimte mogen krijgen en gedeeld mogen worden.

Wat ben ik blij dat ik geïnvesteerd heb in het uitgeven van dit boek. Elke keer wanneer ik zie wat het boek met kinderen doet krijg ik opnieuw de bevestiging dat dit nodig is. Dat kinderen dit boek nodig hebben en zij niet alleen. Ook hun ouders, grootouders, juffen, meesters, kindercoaches en kindertherapeuten. Eigenlijk gewoon iedereen. En ik dus ook. Ik heb Welpje nodig om mij te blijven herinneren. Inmiddels gaat het ruimte geven aan gevoelens me best natuurlijk af, maar soms op een onbewaakt moment sluipt het wegstoppen er nog wel eens in…

Nieuwsgierig geworden naar de schrijfster Lonneke en Welpje en het verdwenen zonnetje? Klik dan even hier…